Odmiany borówki wysokiej

Opis odmian północnych borówki wysokiej

 

„amerykańskiej” (Vaccinium corymbosum)

Wczesne:

 

Chanticleer – najwcześniejsza odmiana borówki wysokiej. Odpowiednik odmiany Sunrise. Pokrój rośliny wyprostowany, o niewielkich przyrostach bocznych. Krzew dorasta do około 180cm, odporny na mróz do -28oC oraz na większość chorób grzybowych. Owocuje bardzo obficie, od połowy czerwca. Jagody niewiele mniejsze niż u odmiany ‘Duke’, słodkie, jasnoniebieskie, o przyjemnym aromacie, bardzo dobrze znoszą transport. Doskonałe na rynek świeżych owoców lub do deserów.

 

 

 

Earliblue – odmiana wyhodowana 1936 roku, a w uprawie od 1952. Idealna do produkcji deserowej lub na przetwory. Roślina o szybkim wzroście, pędy wzniesione, w późniejszym wieku rozłożyste. Mrozoodporna. Owoce średniej wielkości, dojrzewają równomiernie na przełomie czerwca i lipca. Kuliste, lekko spłaszczone przy szypułce, z intensywnym nalotem woskowym. Miąższ ścisły, zielonkawy, przy skórce lekko różowy, aromatyczny o słodko-winnym smaku.

 

 

Hannah’s Choice – wczesna odmiana, dojrzewająca w podobnym okresie co ‘Duke’. Pokrój krzewu wzniesiony, wysokości do 1,5m. Wytrzymała na mróz nawet do -37oC. Owoce jędrne, jasnoniebieskie o słodkim smaku, duże, zebrane w luźne grona. Doskonałe do przechowywania. Możliwy zbiór mechaniczny. Owoce idealne do jedzenia na surowo.
Duke – jest jedną z najpopularniejszych odmian borówki w Polsce. Ze względu na późniejsze kwitnienie, unika wiosennych przymrozków. Dzięki temu obficie owocuje, w cieplejszych regionach kraju nawet od końca czerwca. Jest to odmiana, która nie potrzebuje zapylaczy. ‘Duke’ potrafi wytrzymać mrozy do -25oC. Krzew o pokroju kulistym, luźnym. Pędy sztywne, pod ciężarem owoców mogą się przewieszać. Owoce lekko spłaszczone, zebrane w luźne grona, o wyrównanej wielkości i słodko-kwaśnym smaku. Idealne do bezpośredniego spożycia i wypieków.

 

Średnio-wczesne:

Spartan – odmiana określana jako średnio-wczesna. W uprawie od 1977 roku. Krzew o pokroju dość luźnym, kulistym, z niezbyt rozgałęzionymi, średniej grubości pędami. Dość wytrzymała na mróz. Owoce dość duże, spłaszczone o niebieskiej barwie, z intensywnym nalotem woskowym, zebrane w luźne grona. Bardzo smaczna, słodko-winna odmiana. Owoce do spożycia na surowo lub przetworzone.

 

 

 

 

 

Patriot – średnio-wczesna odmiana o umiarkowanej plenności. Polecana do uprawy amatorskiej, rzadziej do upraw towarowych. Odmiana o małych wymaganiach, o dużej odporności na mróz oraz choroby. Uprawiana od 1976 roku. Roślina o średnio silnym wzroście, pokrój luźny, kulisto spłaszczony, średnio zagęszczony. Owoce jędrne i aromatyczne. W pierwszych zbiorach bardzo duże. Nalot woskowy dość intensywny. Charakterystyczne wybarwienie dla tej odmiany – zielone końcówki przy szypułkach. Do bezpośredniego spożycia lub wypieków.

 

 

 

Średnie:

 

Bluejay – stara odmiana o średnim okresie dojrzewania. Pokrój silny, wzniesiony, z tendencją do rozłożystego. Plonowanie równomierne, niekiedy jednoczesne. Owoce średniej wielkości, mają tendencję do drobnienia, lekko wydłużone, z intensywnym nalotem, w luźnych gronach. Bardzo smaczne, słodko-winne. Odmiana bardzo dobra do zbioru mechanicznego. Polecana do deserów.

 

 

 

 

 

 

Toro – odmiana konkurencyjna dla ‘Bluecropa’, bardzo plenna. W uprawie od 1987 roku. Młode rośliny o pokroju rozłożystym, w późniejszym wieku o zwartym pokroju. Owoce kuliste, duże o średnio intensywnym nalocie woskowym i słodko-winnym smaku. Dojrzewa w trzeciej dekadzie lipca przez krótki okres czasu. Owoce nadają się do świeżego spożycia lub wypieków.

 

 

 

 

 

 

 

Draper – odmiana licencjonowana. Pochodzi od ‘Duke’. Dość młoda, w uprawie od 2004 roku. Samopylna, lecz zapylanie krzyżowe poprawia jakość i wielkość plonu. Dojrzewanie kilka dni po ‘Duke’ lecz przed ‘Bluecropem’. Odporna na mrozy do -29oC. Podatna na moniliozę. Owoce niebieskie, z intensywnym nalotem, w porównaniu do ‘Bluecropa’ są bardziej słodkie, jędrniejsze oraz o lepszym czasie przechowywania. Do bezpośredniego spożycia lub deserów.

 

 

Bluecrop – najpopularniejsza odmiana w Polsce i na świecie. Silnie rosnąca o prostych pędach, z tendencją do przewieszania się – często konieczne jest podwiązywanie gałęzi. Odmiana dojrzewa na przełomie lipca i sierpnia. Doskonała do odmiany towarowej i amatorskiej. Wytrzymała na mróz i choroby. Owoce duże, kuliste, lekko spłaszczone o słodkim smaku. Pokryte jasnoniebieskim nalotem woskowym, mocna skórka pozwala na długie przechowywanie oraz brak uszkodzeń w transporcie.

 

 

 

 

Bonus – odmiana średnio-późna, owocuje od połowy sierpnia. Luźne pędy do wysokości 150cm. Mrozoodporność do -34oC. Bardzo plenna. Owoce bardzo duże, porównywalne do ‘Chandlera’. Okrągłe, słodkie, jędrne, jasnoniebieskie. Idealne jako deser, do przetworów, mrożenia, wytrzymuje transport.

 

 

 

Chandler – bardzo popularna odmiana ze względu na olbrzymie owoce. W uprawie od 1995 roku. Krzew o pokroju rozłożystym i wzniesionym, dorasta do 150cm. Wytrzymały na mróz. Najlepszymi zapylaczami są odmiany ‘Bluecrop’ i ‘Bluegold’. Owocuje od lipca i trwa do września. Owoce dorastają do średnicy 2,5-3cm. Lekko spłaszczone, pokryte jasnoniebieskim nalotem woskowym, jędrne i smaczne. Nie polecane do długiego transportu ze względu na podatność na uszkodzenia. Jest to typowa odmiana deserowa do bezpośredniego spożycia, nadaje się również na przetwory.

 

Bluegold – odmiana wyhodowana w 1976 roku. Wzrost dość słaby, pokrój średnio zwarty, kulisty. Odmiana bardzo plenna, pochodzi od ‘Blueropa’. Dojrzałość zbiorcza zaczyna się od połowy sierpnia. Owoce duże, lekko żebrowane, kuliste z intensywnym nalotem woskowym, spłaszczone przy szypułce. Miąższ zielonkawy, słabo zwarty, lekko kwaśny i mało aromatyczny. Nadaje się na plantacje towarowe, owoce do bezpośredniego spożycia lub do deserów.

 

 

Nelson – powstała w 1960 roku. Krzew o silnym wzroście, pokrój luźny, odwrotniejajowaty. Zbiory rozpoczynają się pod koniec sierpnia. Owoce duże, kuliste, wyrównanej wielkości w średnio zwartym gronie, lekko spłaszczone. Jasnoniebieskie, pokryte intensywnym nalotem woskowym. Miąższ zielonkawy, zwarty, winnosłodki, aromatyczny. Nadaje się do uprawy amatorskiej jak i towarowej.

 

 

 

Późne

 

Darrow – silnie rosnąca odmiana, o wzniesionych, nieco rozłożystych pędach. Osiąga wysokość 130 – 180cm. Uznawana za odmianę średnio plenną (do 5kg z krzewu). Wytrzymuje mróz do -28oC. Plonowanie od sierpnia do początku września. Owoce duże, zebrane w luźne grona. Jasnoniebieskie, słodko-winne, mało aromatyczne, najlepiej smakują po osiągnięciu pełnej dojrzałości. Z bardzo wyraźnymi działkami kielicha i śladem posłupkowym. Nadają się do transportu, ponieważ nie mają tendencji do pękania. Idealna do bezpośredniego spożycia oraz do przetworów.

 

 

 

Liberty – krzyżówka odmian ‘Brigitta Blue’ i ‘Elliot’, opatentowana w 2004 roku, licencjonowana. Dorasta do 1,5m wysokości, odporna na mróz do -37oC, samopylna, jednak zapylanie krzyżowe poprawia jakość i wielkość owoców. Dojrzałość zbiorcza od sierpnia. Jagody średnicy do 2 cm, fioletowo-niebieskie, jędrne, z suchą blizną poszypułkową. Owoce deserowe, idealne do mrożenia, posiadają długi okres przechowywania oraz dobrze znoszą transport. Odmiana nadaje się do zbioru mechanicznego.

 

 

 

 

 

Lateblue – odmiana otrzymana już w 1950 roku. Wzrost silny, kulisty, dość zagęszczony. Owocuje pod koniec sierpnia. Owoce średniej wielkości, lekko spłaszczone, kuliste, zebrane w zwarte, krótkie grona. Barwy niebieskiej z bardzo intensywnym nalotem woskowym. Miąższ zielony, zwarty, mało aromatyczny, słodki. Owoce nadają się do bezpośredniego spożycia lub na przetwory. Zaleca się uprawę tej odmiany w cieplejszych rejonach kraju lub pod osłonami.

 

Elliott – odmiana późna, bardzo plenna. Specyficzna, dorasta do 200 cm, potrzebuje odpowiedniego cięcia aby uzyskać odpowiednią wielkość i jakość owoców. Średnio odporna na mróz (do ok. -20oC). Zbiór od września do października. Owoce średniej wielkości, o jasnoniebieskim kolorze i intensywnym nalocie woskowym. Zebrane w luźne grona osadzone na długich szypułkach. Aromatyczne i bardzo smaczne. Nadają się do bezpośredniego spożycia oraz na przetwory. Odmiana dobra do zbioru mechanicznego. Posiada długi okres przechowywania.

 

 

 

Tabela plonowania:

 

Close menu